Ik ben super dankbaar dat ik foto’s mocht maken van deze vrouw en deel mocht zijn van haar ontwikkelingen in de relatie met haar lichaam.
Haar moedervlekken zijn voor haar iets waar ze onzeker over kan zijn, en toen was daar ook opeens een melanoom, een kwaadaardige vorm van huidkanker. Hij moest weggesneden worden en wat overbleef was een litteken. Hetgeen wat haar onzeker kan maken over haar uiterlijk is nu ook nog eens veranderd in een gevaar.
Ik heb heel veel respect voor hoe ze bezig is gegaan met de relatie met haar lichaam. Het samen in gesprek zijn en foto’s maken van juist datgeen wat confronteert was een hele waardevolle combinatie. We hebben samen de foto’s bekeken en samen terug gekeken op een heel mooi proces.
Hoe zij het heeft ervaren:
“‘Ik wil niet naakt hoor!!’ zei ik tegen Floortje toen we in oktober aan de eettafel plannen maakte voor deze shoot. Zij moest lachen, en zei dat het ook helemaal niet daarom draait. Acceptatie, eigenwaarde en zelfrespect: daar draaide deze shoot voor mij om. Hoe leer ik om meer van mezelf (en van m’n lichaam) te houden, ondanks mijn imperfecties?
Dit bespraken we nog uitgebreid voordat we over gingen tot het schieten in haar licht overgoten serre. Floortje liet me nadenken over wat ik van de shoot wilde leren, wat ik hoop te bereiken en wat mijn grenzen hierin zijn. Wat voor verhaal wil ik vertellen? Hoe gaat deze shoot mij daarin helpen? Hoe kon Floortje mij hierin helpen?
Starten met een overheerlijke bak koffie, lekker een muziekje aan, verschillende posities uitproberen, en een vreselijk lieve fotograaf achter de lens. Heel relaxed was ‘de shoot’. Niets moest, alles kon.
Een tijdje later liet Floortje me de foto’s zien. Ze zei op voorhand bewust niets van wat ze er van vond. Daar ging het haar namelijk ook niet om. Mijn proces stelde ze voorop en dat respecteerde ze enorm. Ik ben mega blij met het resultaat van de foto’s, maar de gesprekken met Floortje waren net zo, of wel meer, waardevol. Dank voor alles!”